بهینه سازی هزینه های تولید طیور با راه حل های متخصصین

بهینه سازی هزینه های تولید طیور از چالش های تغذیه برای حال و آینده 

مصرف گوشت و سایر محصولات مشتق شده از حیوانات به طور فزاینده ای تحت تأثیر ترجیحات دائمی در حال تغییر مصرف کنندگان در سراسر جهان و تحولات اخیر در عرضه و هزینه های نهاده های خوراک قرار گرفته است.

این روند در تولید گوشت و تخم مرغ که از پر مصرف ترین پروتئین های حیوانی در جهان هستند، بیشتر مشهود است.

مدیریت هزینه و بهره وری خوراک از عوامل مهم تولید مرغداری

مدیریت هزینه و بهره وری خوراک از محرک های سودآوری حیاتی برای تولید مرغداری مدرن در نظر گرفته می شود. هزینه خوراک تقریباً 70 درصد هزینه تولید را تشکیل می دهد. بنابراین، افزایش قیمت ها به دلیل عرضه نامشخص مواد اولیه خوراک و همچنین بازارهای بسیار ناپایدار، سطح بالایی از ناامنی را ایجاد می کند.

تولید طیور شامل تبدیل خوراک به گوشت یا تخم مرغ است، اما با هزینه های بالا، سودآوری تحت فشار است. افزایش راندمان خوراک هزینه تولید را کاهش می دهد و در نتیجه سودآوری را افزایش می دهد.

راه حل متخصصین برای بهینه سازی بازده خوراک

راه‌ حل‌های موجود در  دانش متخصصین تغذیه برای بهینه‌ سازی بازده خوراک شامل مکمل‌سازی آنزیمی، فناوری  NIRS (مادون قرمز) و مواد جایگزین خوراک است. صنعت طیور همچنان با چالش های زیادی مواجه است، از جمله در کسب حداکثر سود. این صنعتی است که متکی بر حداکثر کارایی و سود حاشیه کم است. تأثیر هزینه خوراک بر هزینه های ورودی و سودآوری دائماً تحت بررسی است و توسط بسیاری به عنوان یک “نقطه فشار” در تصمیم گیری در نظر گرفته می شود.

بهبود استفاده از خوراک وظیفه اصلی متخصص تغذیه دام

این وظیفه متخصص تغذیه است که جایگزین هایی را ارزیابی کند که می تواند هزینه های خوراک را بدون تأثیر بر حداکثر سود کاهش دهد. از نقطه نظر تغذیه ای، پروتئین و انرژی بیشترین هزینه را در جیره طیور نشان می دهد. این مواد مغذی فرصت بزرگی را برای متخصصان تغذیه فراهم می کند تا بر هزینه کلی خوراک تأثیر بگذارند. بهبود استفاده از خوراک باید همیشه در اولویت قرار گیرد.

استفاده از فناوری طیف‌سنجی بازتابش مادون قرمز (NIR)، مکمل‌سازی آنزیمی و گنجاندن مواد غذایی جایگزین، از جمله گزینه‌هایی هستند که در این مقاله مورد بحث قرار خواهند گرفت. مکمل آنزیمی آنزیم های خوراک عمدتاً به جای بهبود عملکرد زنده، بر صرفه جویی در هزینه خوراک (از طریق استفاده بهتر از خوراک) تمرکز می کنند. آنزیم ها یکی از بهترین ابزارهای موجود برای متخصصان تغذیه برای بهبود استفاده از خوراک هستند. آنها همچنین اثرات زیست محیطی تولید حیوانات را کاهش می دهند و پتانسیل بهبود سلامت روده و رفاه حیوانات را دارند.

فیتازها، کربوهیدرازها و پروتئازها برای بهبود قابلیت هضم مواد مغذی فسفر متصل به فیتات و حذف پلی ساکاریدهای غیر نشاسته ای (NSP) که به ترتیب در مصرف انرژی و هضم پروتئین اختلال ایجاد می کنند، استفاده می شود. امروزه، فیتازها معمولاً در صنعت استفاده می شوند، در حالی که متخصصان تغذیه اخیراً به کربوهیدرات ها و پروتئازها علاقه مند شده اند.

افزایش کنونی هزینه‌های کنجاله ذرت و سویا فرصتی را برای متخصصان تغذیه فراهم کرده است تا از کربوهیدرات‌ها و پروتئازها استفاده کنند. استفاده از کربوهیدرات ها به اجزای اصلی NSP در مواد اصلی رژیم غذایی بستگی دارد. غلات، مانند ذرت و گندم، حاوی درصد بالایی از آرابینوگزیلان ها هستند که تقریباً دو برابر مقدار آرابینوگزیلان در گندم نسبت به ذرت است در مقابل، کنجاله سویا حاوی درصد کمی آرابینوگزیلان اما درصد بیشتری از پکتین ها و الیگوساکاریدها است.

تغییر نیازها مجرای روده پرنده به طور کامل در هنگام خروج رشد نکرده و آنزیم های حیاتی (آمیلاز، تریپسین، کیموتریپسین و لیپاز) مورد نیاز برای هضم مواد مغذی را تولید نمی کند. در طی چند روز اول پس از جوجه کشی و قبل از رسیدن به توسعه روده، تهیه آنزیم های مکمل برای بهبود انرژی و قابلیت هضم پروتئین برای پرنده یک استراتژی است که باید در نظر گرفته شود.

علاوه بر این، انواع NSP ها در رژیم غذایی از رژیم های آغازین به پایانی تغییر می کنند، بنابراین مکمل انواع مختلف کربوهیدرات ها یک راه حل ممکن را ارائه می دهد. در یک برنامه غذایی معمولی، یک منبع پروتئین، مانند کنجاله سویا، از شروع تا پایان کاهش می یابد، در حالی که منبع انرژی جیره، مانند ذرت یا گندم، افزایش می یابد، که منجر به تغییر در انواع NSPs در جیره می شود. بنابراین، پرداختن به این موضوع تنها با یک نوع آنزیم در طول برنامه تغذیه تنها تا حدی مشکل را کاهش می دهد.

در برخی موارد، پرنده فقط می تواند مقادیر بسیار کمی آنزیم تولید کند. این مورد در مورد فیتاز است که باید در طول دوره رشد پرنده در جیره تکمیل شود. فیتازها تجزیه فیتات را افزایش داده و جذب فسفر گیاه را بهبود می بخشد. مزیت اصلی استفاده از آنزیم های مکمل کاهش هزینه های خوراک است. استفاده از کربوهیداز و پروتئاز از ناحیه ای به منطقه دیگر، بسته به در دسترس بودن سوبسترا و کیفیت مواد، متفاوت است. مقادیر متوسط ​​افزایش کربوهیدرات ها بین 40 تا 100 کیلو کالری بر کیلوگرم خوراک است.

فیتازها قادرند بین 0.10% تا 0.20% فسفر قابل دسترس و 0.08% تا 0.12% کلسیم را در جیره طیور فراهم کنند. آنزیم ها متخصص تغذیه را قادر می سازد تا مصرف خوراک را بهینه کند و در عین حال هزینه های مواد مغذی را کاهش دهد.

طیف سنجی مادون قرمز در طول سال‌ها، صنعت برای تعیین درشت مغذی‌ها در خوراک به تجزیه و تحلیل‌های شیمی مرطوب وابسته بوده است. تجزیه و تحلیل تقریبی مواد اولیه خوراک معمولاً شامل رطوبت، خاکستر خام، پروتئین خام، عصاره های اتری، فیبر خام و محتویات استخراجی بدون نیتروژن است. در برخی موارد، فعالیت اوره آز و تجزیه و تحلیل مایکوتوکسین ممکن است انجام شود. اکثر یکپارچه سازها می توانند آنالیزهای شیمی مرطوب را در کارخانه های خوراک خود انجام دهند.

محدودیت‌های مربوط به آنالیزهای شیمی مرطوب شامل زمان لازم برای انجام آنالیز، تعداد معرف‌های شیمیایی مورد نیاز و هزینه است. اگر این تجزیه و تحلیل ها توسط یک آزمایشگاه مستقل انجام شود، ممکن است از آزمایشگاهی به آزمایشگاه دیگر تنوع داشته باشد که باید در نظر گرفته شود. در حال حاضر، فناوری NIRS به‌عنوان وسیله‌ای برای انجام تجزیه و تحلیل مواد مغذی مواد غذایی مورد پذیرش قرار گرفته است. NIRS یک تجزیه و تحلیل کمی سریع و غیر مخرب از مواد تشکیل دهنده خوراک که معمولاً در صنعت طیور استفاده می شود ارائه می دهد.

هر جزء ارگانیک خوراک نور مادون قرمز را به طور متفاوتی جذب و منعکس می کند. خوراک در معرض نور قرار می گیرد و با اندازه گیری ویژگی های بازتابی مختلف، مقدار اجزای خوراک در نمونه تعیین می شود. زمان کمتر، ایمن تر، کارآمدتر مزایای استفاده از سیستم NIRS این است که تجزیه و تحلیل زمان بسیار کمتری می برد، ایمن تر به نظر می رسد زیرا از معرف استفاده نمی شود، آنالیزهای بیشتری را می توان در روز انجام داد و آماده سازی نمونه در مقایسه با آنالیزهای شیمی مرطوب ساده تر است.

تجزیه و تحلیل های NIRS همچنین متخصصان تغذیه را قادر می سازد تا تنوع مواد مغذی را در فرمول غذایی کنترل کنند که مهم است زیرا تنوع در کیفیت غذایی مواد غذایی ممکن است منجر به تعادل نادرست خوراک شود. ممکن است دوره‌هایی وجود داشته باشد که متخصصان تغذیه انرژی و آمینو اسیدها را بیش از حد یا کمتر فرموله کنند که قطعاً می‌تواند بر عملکرد و هزینه‌های تولید تأثیر بگذارد. در دوره‌هایی که قیمت مواد اولیه بالا است، یکپارچه‌سازها ممکن است پول زیادی از دست بدهند. سیستم‌های NIRS می‌توانند تجزیه و تحلیل مواد مغذی در زمان واقعی مواد و رژیم‌ها را به متخصصان تغذیه ارائه دهند.

در ایالات متحده، فناوری NIRS به دلیل سرمایه گذاری اولیه بالا و هزینه های نیروی کار مرتبط با استفاده از آن، کاربرد محدودی داشته است. در برخی از نقاط جهان، یکپارچه‌سازان می‌توانند یک کارمند را برای مدیریت سیستم NIRS اختصاص دهند. عامل دیگر این است که ایالات متحده به طور کلی مواد غذایی با کیفیت خوبی دارد که همیشه در سایر نقاط جهان اینگونه نیست. به عنوان مثال، برخی از کشورها در اروپا کنجاله سویای خود را از ایالات متحده، آرژانتین یا برزیل در فصول مختلف سال وارد می کنند که می تواند از نظر ترکیبات تغذیه ای به طور قابل توجهی متفاوت باشد. علاوه بر این، مواد غذایی جایگزین بیشتری در سایر نقاط جهان استفاده می شود که عمدتاً ناشی از هزینه بالای واردات ذرت و کنجاله سویا است. این ترکیبات خوراک جایگزین بسیار متغیر هستند و بنابراین باید از نظر ترکیب غذایی مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرند.

مواد غذایی جایگزین برای خوراک دام

نوسانات قیمت بازار و در دسترس بودن مواد خام برای جیره طیور فشار را برای کاهش هزینه های خوراک افزایش می دهد. هنگامی که قیمت مواد خام تغذیه ای به طور چشمگیری افزایش می یابد، استفاده از مواد خام جایگزین، کمتر سنتی، ممکن است از نظر اقتصادی جذاب تر شود.

یک ماده غذایی جایگزین، ماده‌ای است که به طور منظم استفاده نمی‌شود، ترکیب مواد مغذی آن کاملاً تعریف نشده است و حداکثر سطح گنجاندن برای آن نامشخص است. بنابراین، مواد جایگزین از منطقه ای به منطقه دیگر متفاوت است. یک عنصر ممکن است در یک منطقه جایگزین در نظر گرفته شود اما معمولاً در منطقه دیگر استفاده می شود. فشار مداوم برای کاهش هزینه های خوراک مستلزم درک بهتر جایگزین های مختلف مواد تشکیل دهنده، استفاده بالقوه و محدودیت های آنها است.

برخی از مواد اولیه خوراک جایگزین رایج عبارتند از: تقطیر ذرت، دانه های خشک با مواد محلول، سورگوم، کنجاله گلوتن ذرت، کنجاله کانولا، کنجاله کاساوا، سبوس برنج، کنجاله نانوایی، کنجاله هسته خرما و کنجاله پنبه دانه. ملاحظاتی مانند در دسترس بودن، ترکیب غذایی، عوامل ضدتغذیه ای، خواص جابجایی و ویژگی های فرآوری باید قبل از استفاده از یک ماده غذایی جایگزین ارزیابی شوند. برخی از مواد نیز برای جوجه های گوشتی مناسب تر هستند و بالعکس.

متخصصان تغذیه ابتدا باید از کیفیت مواد جایگزین مطمئن شوند و با فرمول‌بندی سطوح پایین گنجاندن، خطر را کاهش دهند. برای بهره گیری از هزینه های کاهش یافته ای که می توان از استفاده از مواد غذایی جایگزین به دست آورد، متخصصان تغذیه می توانند در صورت امکان، میزان تجزیه و تحلیل نمونه برداری را افزایش دهند و در صورت امکان، مواد تشکیل دهنده را از یک تامین کننده معتبر تامین کنند.

منبع: feednavigator.com

گرد آورنده : گروه مترجم ایران سهند